Τρίτη 16 Απριλίου 2024 σήμερα και σύμφωνα με το εορτολόγιο γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα: Αγάπιος, Αγάπη, Βασίλισσα, Γαληνός, Γαλήνη, Ειρήνη, Λεωνίδας, Λεωνιδία, Νίκη, Καλλίς, Κάλλι, Καλίς, Κάλι, Καλλίδα, Καλλία, Καλίδα, Καλία, Χαρίσσα, Χιονία, Χιονούλα, Χιονίτσα και Χιονάτη.
Αγίες Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία
Ήταν και οι τρεις αδελφές και πνευματικά βλαστάρια της Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με το saint.gr.
Οι ψυχές και των τριών παρθένων ήταν στολισμένες με πολλά χριστιανικά χαρίσματα. Όταν έγινε ο διωγμός κατά των χριστιανών επί Μαξιμιανού, οι τρεις αδελφές κατέφυγαν σε κάποιο ψηλό βουνό. Η κρυψώνα τους, όμως, ανακαλύφθηκε. Το έτος 304 μ.Χ. συνελήφθήσαν και τις έφεραν μπροστά στον άρχοντα Δουλσήτιο. Αυτός με κάθε τρόπο προσπάθησε να τις κάνει να αρνηθούν το Χριστό. Αυτές, με όπλα τις αρετές που είχαν, ομολογούσαν Χριστόν Εσταυρωμένον. Τότε, η Αγάπη και η Χιονία πέθαναν, αφού τις έριξαν στη φωτιά. Η Αγία Ειρήνη αφού κλείσθηκε σε πορνείο (κανένας δεν τόλμησε όμως να την ενοχλήσει), βρήκε μαρτυρικό τέλος, από το βέλος που της έριξε ένας στρατιώτης.
Τα ιερά λείψανα που απέμειναν από την πυρά συνελέγησαν από ευλαβείς Χριστιανούς και ενταφιάσθηκαν δυτικά της πόλεως, σε μικρή απόσταση από τα τείχη. Εκεί ανεγέρθηκε ένας ναΐσκος στην αρχή, που αργότερα έγινε μεγαλύτερος.
Άγιος Μιχαήλ ο Βουρλιώτης
Ο Άγιος Μιχαήλ γεννήθηκε στα Βουρλά της Μικράς Ασίας και σε μικρή ηλικία έφθασε στη Σμύρνη, όπου εργαζόταν ως χαλκουργός. Εξισλαμίσθηκε όμως με δόλο το πρώτο Σάββατο των νηστειών, όταν ήταν 18 ετών από κάποιο τούρκο καφεπώλη και στη συνέχεια πήγε υπάλληλος στο κατάστημά του. Όταν όμως το βράδυ της Ανάστασης άκουσε τους συνομήλικούς τους να ψάλλουν χαρούμενοι το «Χριστός Ανέστη» συναισθάνθηκε το βαρύ παράπτωμα της αποστασίας, εγκατέλειψε το καφενείο και έψαλλε μαζί μ’ εκείνους τους ύμνους της Ανάστασης. Συνελήφθη όμως και την επόμενη ημέρα οδηγήθηκε στον κριτή στον οποίο είπε: «όταν κάποιος εξαπατηθεί και δώσει χρυσάφι και πάρει μολύβι είναι νόμιμο να επιστρέψει το μολύβι και να πάρει πίσω το χρυσάφι του»; Δηλαδή η μουσουλμανική θρησκεία που του επιβλήθηκε με δόλο ήταν το μολύβι και η πατρώα πίστη του το χρυσάφι. Οι κριτές θαύμασαν βέβαια την ευφυή απάντησή του Μιχαήλ αλλά προσπάθησαν με διάφορες κολακείες και απειλές να τον πείσουν να αλλάξει εκ νέου την πίστη του. Όμως ο Άγιος ήταν αμετάπειστος γι’ αυτό και τον φυλάκισαν. Δύο ημέρες αργότερα παρουσιάσθηκε και πάλι ενώπιον του κριτή, ο οποίος τον ρώτησε αν άλλαξε γνώμη. Ο Μιχαήλ απάντησε αρνητικά γι’ αυτό καταδικάστηκε σε θάνατο. Αποκεφαλίστηκε το 1772 και το ιερό λείψανό του ρίχθηκε στη θάλασσα. Το περισυνέλεξαν όμως κάποιοι ευσεβείς χριστιανοί βαφείς και το έθαψαν με τιμές στον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής στη Σμύρνη.
Άγιος Λεωνίδης και οι Αγίες Χάρισσα, Νίκη, Γαλήνη, Καλλίδα, Νουνεχία, Βασίλισσα και Θεοδώρα
Ο Άγιος Λεωνίδης, ο «Μέγας πρόμαχος Επιδαύρου» όπως αποκαλείται, στο απολυτίκιο του και οι Αγίες αυτές γυναίκες, έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.), και κατάγονταν από την Πελοπόννησο.
Συνελήφθησαν κατά τις ήμερες της Ανάστασης του Κυρίου στην Τροιζηνία της Πελοποννήσου, και οδηγήθηκαν στον ηγεμόνα της Κορίνθου Βενούστο. Οι Μάρτυρες έμειναν αμετακίνητοι στην πίστη τους και ο ηγεμόνας διέταξε να ξεσχίσουν τον Λεωνίδη και κατόπιν, αυτόν μαζί με όλες τις γυναίκες να τους ρίξουν ατή θάλασσα. Στο δρόμο για το μαρτύριο όλες μαζί έψαλλαν διάφορους ψαλμούς και κατόπιν αφού όλες τις έδεσαν με πέτρες τις έριξαν στη θάλασσα, μαζί με τον Λεωνίδη. Έτσι έλαβαν τα αμάραντα στεφάνια του μαρτυρίου, μια ήμερα προ του Αγίου Πάσχα δηλαδή το Μεγάλο Σάββατο.
Το 1833 μ.Χ. ο ιερεύς Νικόλαος Νάτσουλης, έκτισε ναό προς τιμήν και δόξα του Αγίου Λεωνίδη.
Το 1916 μ.Χ. μετά από συνεχή όνειρα, ευσεβείς κάτοικοι της Επιδαύρου, καλούντο να «εύρουν κρυμμένον θησαυρόν» κάτω από τα θεμέλια των ερειπίων του ιερού ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν, επί τέλους έσκαψαν στο σημείο που είχε υποδειχτεί, κατ΄ αρχήν βρήκαν ιερή εικόνα της Παναγίας και κατόπιν σε βάθος 70 εκατοστών, αποκαλύφτηκαν επτά σκελετοί που όπως αποδείχτηκε ανήκαν σε γυναίκες. Συγχρόνως, παρουσιάστηκε και πέτρινη πλάκα η οποία αφού μετακινήθηκε αποκάλυψε ανδρικό σκελετό ο οποίος μαρτυρούσε ότι ο άνθρωπος αυτός είχε υποστεί στραγγαλισμό ενώ ευωδία αναδυόταν εκ του τάφου.
Αγία Ειρήνη
Η Αγία αυτή μαρτύρησε τον ίδιο καιρό και στον ίδιο τόπο, που μαρτύρησαν ο Άγιος Λεωνίδης και οι μαζί μ’ αυτόν Άγιες Γυναίκες (βλέπε 16 Απριλίου). Η Ειρήνη προσπαθούσε για τον φωτισμό και άλλων γυναικών, αλλά προδόθηκε στον άρχοντα, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Κατόπιν της έκοψαν τη γλώσσα και της έβγαλαν τα δόντια. Αλλά επειδή επέμενε στην πίστη, τελικά την αποκεφάλισαν.
Άγιοι Αγάθων, Ευτυχία, Κασία και Φιλίππα οι Ομολογητές
Οι Άγιοι Ομολογητές Αγάθων, Ευτυχία, Κασία και Φιλίππα έζησαν επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Συνελήφθησαν, το 304 μ.Χ., στη Θεσσαλονίκη και ομολόγησαν τον Χριστό ενώπιον του διοικητού Δουλκιτίου και του επάρχου Κασσάνδρου. Οι Άγιοι λόγω του νεαρού της ηλικίας τους δεν καταδικάσθηκαν σε θάνατο αλλά σε εγκλεισμό στο δεσμωτήριο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου